"bir gün bir ana gəldi yanıma. Başladı 3-4 yaşlarında olan uşağından şikayət etməyə. Hocam, çox əsəbləşdirir məni. Bəzi hərəkətlərinə səbr edə bilmirəm. Televizora baxırıq imkan vermir. Qəsdən səslər çıxarır. Dayanmadan məni çağırıb yerli yersiz suallar verir. Hamıya sataşır. Oyuncaqların üstümüzə atır. Çağırırsan cavab vermir. Qab yuyuram, ətəyimi dartışdırır. Ağlayır, qışqırır, nə istədiyini özü də bilmir."

Elə bu cümlədə qadını saxladım. "Bəlkə o nə istədiyini bilmirsə siz ona kömək edəsiniz?" "Necə?"-dedi. Uzun-uzun danışdıq. Bir-iki həftə sonra qadın yanıma gəldi. Ağlayırdı. Narahat oldum.

"Hocam"-dedi. "Danışdıqlarınızı çox düşündüm. Hər şey dəyişdi gözümdə. Övladımın nə istədiyini tapdım. Qab yuyurdum bir gün. Gəldi, ətəyimdən tutdu. Oyuncağım qırıldı deyib yüksək səslə ağlamağa başladı. Başqa vaxt olsaydı, əşşi heçnə olmaz. Təzəsin alarıq deyərdim. Get işimi görüm deyərdim. Əlimi saxladım. Onunla bərabər qırıq oyun ... Читать дальше »